Galerija Haos predstavlja izložbu "CRTEŽ KAO KROJ"

CRTEŽ KAO KROJ
Izložba Dragane Ognjenović u Galeriji Haos

CRTEŽ KAO KROJ
Izložba Dragane Ognjenović u Galeriji Haos

Galerija Haos je jedinstvena galerija specijalizovana za crtež, osnovana 1995. godine i smeštena u srcu Beograda, prvobitno u ulici Cara Lazara, a već skoro dve godine, na novoj adresi, u Dositejevoj ulici. Svih ovih godina, umetnička direktorka Borka Božović, ispituje alternacije crteža koji je kao esencija slike, bio nepravedno zapostavljen i retko tretiran kao samostalni likovni izraz. Uvek je ostajao marginalizovan ili kao skica, nacrt, pripremna varijanta onoga što sledi, krio se u telu slike, izgledu skulpture, freske, scenografije...kao da čeka da dobije svoj oblik, da bude potpun. Od autora do autora, dobijene su raznorodne interpretacije ove likovne discipline. Svi umetnici koji su posetili prostor galerije Haos, i imali tu čast da u njemu i izlažu, vremenom su postali prijatelji i najvrednija podrška, utisnuvši pečat svojih misli u nukleusu ovog malog hrama crteža. Ali tu su i pisci, pesnici, pozorišni stvaraoci, ljudi iz kulturne elite grada, koji su ovde svakako deo jednog gradskog veoma bitnog kulturnog punkta.
Same početke izlagačke delatnosti, iskazivanjem svojih vizija obeležili su autori poput Uroša Toškovića, Miće Popovića, potom Zorana Pavlovića, Vladimira Veličkovića, Cuce Sokić i mnogih drugih iz zemlje i sveta. Zaista, godinama su se nizala imena velikih umetnika, naših ali i stranih, do najrecentnijih izložbi Pat Andree, te Gudmundura Gudmundsona Erroa, svedoka i učesnika u raznim svetskim umetničkim previranjima. Svoju kreativnu energiju vremenom su počele da ulažu i mlade snage, studenti koji su preispitivali svoj odnos prema crtežu.
Vremenom se od lepote crtanja na papiru olovkom, perom, ugljenom, pastelom, tušem, tragom novih naznaka umetničke scene, došlo do crteža kao linearne konstrukcije (Duško Otašević), crteža žicom (Nada Kažić), crteža kao arhitektonske skice (Savo Popović), crteža neonom (Čeda Vasić), vunom i koncem (Brankica Žilović Chauvain), crtež na folijama (Maja Obradović), crteža na zidu (Marko Marković), jestivog crteža (Blažo Kovačević), crteža uhvaćenih fotografskim aparatom u prirodi (Branislav i Ilija Perić), crteža kao kroja ili kroja kao crteža, odnosno modnog crteža (Dragana Ognjenović).
Upravo je izložba Dragane Ognjenović „Kroj kao crtež” jedna od onih koje su posebno obeležile proteklu izlagačku sezonu.
Od likovne akademije na kojoj je studirala slikarstvo do danas, Dragana Ognjenović projektuje svoje vizije na razne načine. Svoj lični artistički događaj prenela je ne samo na modu, već i na osmišljavanje životnog prostora svakodnevnog stanovanja ljudi, kao i upotrebnih predmeta u njemu, a svom slikarstvu je našla razne alternacije, razna usmerenja koja dovode do krajnje inventivnih projekata koji poseduju i humanu notu. U stanju je da u svakom elementu iz stvarnosti pronađe priliku za kreaciju.
Ova poznata dizajnerka je dala sasvim poseban predlog crteža, modnog crteža sagledanog kao prikazani kroj, mapa nastanka jednog odevnog predmeta. Predstavljeni krojevi na neobrađenom slikarskom platnu sa nanosom bele kao sopstvenim parafom, te prezentacija koja donosi putanju rada kojom plove brzi prsti, u gro planu svojevrsnog krojačkog „video performansa" koji para čeonu sliku u gornjoj galeriji. Krojačke lutke, u grupicama povezane u kakvom nemom dijalogu, obojene četkom u crnim i belim nanosima, ili potpuno odevene u bele haljine, različitih otvora, izreza...sve je to još jedan iskaz, sasvim inovativan, koji plasira jednu alternaciju skulpturalnog segmenta izložbe. Tako ostaje još jedan otkriveni senzibilitet linije, koja ovoga puta ostaje u telu nove alternacije, sada, crteža olovkom na platnu, koji samostalno stoji, kao gotova slika.
Ideja kao vizija savremene žene, ideja kao novi kroj stare haljine, ideja kao izraz boje koje nema, ideja kao realizovana ideja, ideja nova, a stara. Od skice preko odevene devojke stilizovanom haljinom sa hartije, te snoviđenja iz pozorišta u kome igraju i pozitiv i negativ, modna priča, ali nikako samo modna, nastavlja da lista svoje likovne strane, sve do novog poglavlja.
Galerija Haos ostaje utočište za sve namernike u potrazi za novim crtežom, ostaje kao provokator nove ideje i inicijator nadražaja umetnikovog inventivnog nerva.
Biti umetnik velika je odgovornost, baš kao i baviti se umetnošću u bilo kojoj njenoj interpretaciji. Ako je umetnik nomad koji sledi svoju radoznalost, onda je Dragana Ognjenović zaista jedan specijalni izveštač svakodnevice, sposobna da iz svakog i trivijalnog elementa izvuče priliku za kreaciju.
Objavljeno u časopisu FAAR, jun-decembar.2009.

Vladana Spaić, istoričarka umetnosti