Umetnici o krizi slikarstva

Kriza slike, shvaćene u tradicionalnom, doslovnom smislu, tema je izložbe koju filozof Milorad Belančić i likovni kritičar Ješa Denegri organizuju u Umetničkom paviljonu “Cvijeta Zuzorić” od 21. septembra, okupivši grupu domaćih umetnika koji se bave graničnim pitanjima slikarstva i post-slikarstva.

Kriza slike, shvaćene u tradicionalnom, doslovnom smislu, tema je izložbe koju filozof Milorad Belančić i likovni kritičar Ješa Denegri organizuju u Umetničkom paviljonu “Cvijeta Zuzorić” od 21. septembra, okupivši grupu domaćih umetnika koji se bave graničnim pitanjima slikarstva i post-slikarstva.

Na izložbi “Umetnici o krizi slikarstva” učestvuju likovni i vizuelni umetnici Vladimir Kopicl, Mileta Prodanović, Raša Todosijević, Goran Đorđević, Milan Stašević, Dejan Grba, Selman Trtovac i Dina Belančić.

Svaki od umetnika popunjava jedan zid (prostor) radovima koji na reprezentativan način “tematizuju” njegov produktivni odnos prema aktuelnoj krizi slike i mogućnosti ili tzv. povratka slici, ili nečemu što bi moglo da se nazive post-slikom, odnosno drugačijom, ne više tradicionalnom slikom.

Granična pitanja slikarstva i post-slikarstva predmet su obrade i nedavno objavljene knjige Belančića “Smrt slike (Ogledi iz filozofije umetnosti)”, koja je prihvaćena kao neka vrsta teorijskog povoda i uvodnog teksta za izložbu.

Prema navodima autora izložbe, u savremenom svetu visoko se cene fotografske, digitalne, mentalne, pokretne, krvne, ekranske i mnoge druge slike... Danas se govori i o slikovnom obrtu ili povratku slikovnosti, a već dugo i o virtuelnoj, što u izvesnom smislu znači i slikovnoj, realnosti (sveta).

Sve to ipak ne daje odgovor na pitanje: zašto u savremenoj umetnosti sve manje mesta ima za tradicionalnu, doslovno shvaćenu sliku i da li je time temeljno redefinisan sam status vizuelne umetnosti?

Smatrajući da je jedno sigurno - da slika danas nije jednostavno negirana, uništena, destruirana, niti je zamenjena nečim sasvim drugim, nego je, samo, pomerena, preneta, prenesena, metaforički situirana u ravan novih vizuelnih prostora, autori izložbe naveli su u najavi da pritom nisu sigurni kakva je ta nova, druga uslovnost ili post-uslovnost slike.

Čak i pod pretpostavkom (koja je uostalom sumnjiva) da za umetnost izvan slike (instalacija, performans itd.) sama slika nema više neko naročito značenje, ipak ostaje i dalje zanimljiv obrt: od slike ka post-slici. Ili obrt: od likovnog ka vizuelnom bez likovnog, koji se mogao nazvati i slikovnim ili postslikovnim obrtom.

Taj obrt, u kojem povlašćenu ulogu imaju dokument (kao slikovni ready-made ili slikovna instalacija) i digitalizacija slike, govori nešto veoma značajno o uslovnosti savremene umetnosti, koju je tek potrebno razjasniti.

Zbog svega toga preko nesumnjive krize slike nije moguće ni teorijski ni praktično pretrčati kao preko nečega samorazumljivog. Zato izložba u “Cvijeti” ima za cilj da stvori uslove u kojima bi o aktuelnoj krizi slike moglo da se razmišlja na produktivan način.

Projekt je finansijski podržan od Ministarstva za kulturu Srbije i Sekretarijata za kulturu Beograda.

Izložba će biti otvorena do 3. oktobra.

(SEEcult.org)