Mucijevi dani ponovo u Ateljeu
Otvaranjem izložbe posvećene reditelju Ljubomiru Muciju Draškiću (1937- 2004) u Ateljeu 212 počeo je 19. januara obnovljeni Festival pozorišne igre “Mucijevi dani”, čime je obeleženo 20 godina od smrti jednog od najboljih reditelja bivše Jugoslavije i dugogodišnjeg upravnika tog beogradskog teatra.
Od 19. do 25. januara igraće se predstave Ateljea 212, Narodnog pozorišta iz Niša i NP iz Sombora koje su režirali dosadašnji dobitnici nagrade za režiju “Ljubomir Muci Draškić”: Alisa Stojanović, Milica Kralj, Boris Liješević, Iva Milošević, Đurđa Tešić i Aleksandra Milavić Dejvis.
Novi dobitnik te bijenalne nagrade, koja se dodeljuje na nivou svih beogradskih pozorišta, biće proglašen na kraju “Mucijevih dana”.
Draškić je u svom matičnom pozorištu režirao čak 31 predstavu. Taj impozantan opus, kako je na otvaranju izložbe istakao upravnik Ateljea 212 Novica Antić, mogao bi da ispuni ceo repertoar za punih šest sezona.
“Namera nam je da narednih godina proširimo raspon ovog festivala. Draškić je režirao širom bivše Jugoslavije. Ta pozorišta su živa, i te ideje, ti ljudi, njihovi učenici. Želimo da povežemo taj prosotor u kojem je on živeo i radio”, rekao je Antić.
Izložba je priređena u saradnji Muzeja pozorišne umetnosti Srbije i Ateljea 212. Kustoskinja Aleksandra Milošević izjavila je da su se Novica Antić, dramska umetnica Svetlana Bojković (koja je bila Draškićeva supruga) i ona, udružili “u zajedničkoj dužnosti i cilju da se Muci Draškić predstavi u najboljem svetlu i da se nova publika koja dolazi u Atelje upozna s njegovim radom”.
“Iz dokumentacije dve ustanove napravljen je izbor njegovih režija. Moja odluka je bila da se fokusiramo na one u matičnom teatru, a i tu sam morala da pravim izbor. Za dobru izložbu nisu dovoljne samo dobre fotografije iz predstava i podaci iz faktografije, važno je i da se nađu pravi citati kritičara, pisaca, glumaca, kao i samog Draškića, koji će dočarati njegov način rada.
Stvarao je u vreme kada je pozorište imalo jaku prosvetiteljsku ulogu. On je verovao u tu ulogu i svim bićem se posvećivao svojim režijama”, istakla je Aleksandra Milošević, te citirala dramsku umetnicu Renatu Ulmanski da je “po metodi rada Muci bio kao Mata Milošević, a po mašti kao Bojan Stupica”.
Dekanka Filološkog fakulteta Iva Draškić rekla je da se kao ćerka zahvaljuje Antiću na ovoj inicijativi, a da kao neko kome je struka filozofija umetnosti ocenjuje da je “mudar upravnički potez ovo upućivanje sadašnjeg Ateljea 212 i mladih ljudi na tradiciju Ateljea, što je i najbolji temelj za budućnost ovog pozorišta”.
“Za tu blistavu tradiciju zaslužni su visok umetnički kvalitet predstava koje su se igrale u nekadašnjem Ateljeu i impresivna sposobnost komunikacije s publkom. Uticaj na publiku, društvo, javno mnenje tog vremena, ne samo u Beogradu već u celoj Jugoslaviji, danas deluje gotovo neverovatno. Jedan od tvoraca i nosilaca tih ključnih vrednosti bio je moj otac”, rekla je Iva Draškić.
Njen otac je, kako je dodala, imao uz veliki dar i široko obrazovanje, kao i tehničko znanje za sve u vezi sa scenom, što mu je davalo autoritet kao reditelju. U prvi plan nije gurao rediteljski postupak, nego tekst i glumce, ali je svaki detalj držao pod kontrolom, pa je njegov rediteljski postupak izbijao iz celine predstave.
Svetlana Bojković je zvanično otvorila izložbu, izrazivši zadovoljstvo što su obnovljeni “Mucijevi dani”.
“Muci je otišao pre 20 godina, ali on je tu, živi u nama. U Ateljeu 212 ima mnogo ljudi koji su sada u zrelom dobu, a koje je u ovo pozorište uveo upravo Muci Draškić. Bio je izuzetan u komunikaciji s ljudima, duhovit, otvoren, vedar. I dalje se često upotrebljavaju neke njegove rečenice i sočni izrazi i onda se svi nasmejemo. Ali iza svega toga stoji njegov ogroman kvalitet i kao čoveka i kao reditelja. Važno je da o njemu pričamo mladima koji dolaze”, istakla je Svetlana Bojković.
Festival “Mucijevi dani”, inače, održan je tri puta – od 2010. do 2012. godine, a zaustavili su ga finansijski razlozi.
Ovogodišnje, četvrto izdanje osmišljeno je kao pozorišno druženje teatara, prvenstveno iz gradova gde je radio i značajan trag ostavio Draškić.
Prve večeri na velikoj sceni “Mira Trailović” i maloj sceni “Petar Kralj” na programu su predstave Ateljea 212 “Rolerkoster” Jelene Kajgo u režiji Milice Kralj, odnosno “Ovaj će biti drugačiji” Staše Bajac u režiji Đurđe Tešić.
Tokom vikenda na velikoj sceni gostuju NP Niš – predstavom “Brod za lutke” Milene Marković u režiji Ive Milošević i NP Sombor – komadom “Besnilo” Borilsava Pekića u režiji Borisa Liješevića.
Do kraja “Mucijevih dana” na obe scene izvodiće se predstave sa Ateljeovog repertoara u režiji dobitnika nagrade “Ljubomir Muci Draškić”.
U prostoru izložbe, u gornjem foajeu pozorišta, prikazivaće se snimci predstava Ateljea 212 u Draškićevoj režiji – “Marija Stjuart”, “Bekstvo”, “Molijer”, “Sveti Georgije ubiva aždahu” i “Kneginja iz Foli-Beržera”.
Pored toga, biće obeleženo sto godina od rođenja Mire Trailović – rekonstrukcijom njene predstave “Faust”, kojom je 1956. godine započeo život Ateljea 212 (tada još u sali zgrade “Borbe”). Rekonstrukciju, najavljenu za 22. januar na maloj sceni, potpisuje Boris Liješević.
U planu je, prema navodima Ateljea 212, da se festival netakmičarskog karaketara održava svakog januara kao “otvoreni prostor dramske igre za prijateljsko upoznavanje s predstavama zasnovanim na osnovnim Draškićevim pozorišnim postulatima – aktivnom odnosu prema vremenu, jakom tekstualnom predlošku, ali s maksimalnom slobodom, koja otvara prostor za glumačku maštu i razvijanje maštovite glumačke igre i predstave koja se tiče publike”.
(SEEcult.org)
