Kompjuterom protiv falsifikata
Američki stručnjaci predstavili su nov kompjuterski metod za utvrdjivanje autentičnosti umetničkih dela, odnosno otkrivanje falsifikata. Reč je o pristupu zasnovanom na retkim kodovima odredjenog umetničkog dela, odnosno stravanju virtuelne datoteke tog rada i njenom razbijanju na najprostije moguće vizuelne elemente. Na osnovu njih, moguće je ponovo “izgraditi” originalno umetničko delo, dok je to nemoguće ako je reč o falsifikatu.
Američki stručnjaci predstavili su nov kompjuterski metod za utvrdjivanje autentičnosti umetničkih dela, odnosno otkrivanje falsifikata.
Reč je o pristupu zasnovanom na retkim kodovima odredjenog umetničkog dela, odnosno stravanju virtuelne datoteke tog rada i njenom razbijanju na najprostije moguće vizuelne elemente. Na osnovu njih, moguće je ponovo “izgraditi” originalno umetničko delo, dok je to nemoguće ako je reč o falsifikatu.
Taj nov metod objavljen je u novom izdanju PNAS-a (Proceedings of the National Academy of Sciences), a zasnovan je na istraživanju profesora Danijela Rokmora (Daniel Rockmore) sa Dartmaut koledža i njegovih kolega.
Metod je zasnovan na podeli digitalnih verzija svih autentičnih radova nekog umetnika na 144 kvadrata - po 12 kolona i redova. Zatim se stvaraju takozvane “bazične funkcije” - inicijalni set slučajno izabranih oblika koji potom modifikuje kompjuter. Svaki deo “bazičnih funkcija” može se kombinovati zatim sa nekim segmentom umetničkog dela, a kada su u odredjenoj proporciji, moguće je ponovo dobiti celinu.
“Bazične funkcije” su zapravo set “najredjih” funkcija koje reprodukuje odredjeni umetnički rad.
Tim profesora Rokmora isprobao je nov metod na delima Pitera Brojgela Starijeg (Pieter Bruegel the Elder), flamanskog slikara iz 16. veka čiji su originalni radovi dobro poznati, a imao je i veliki broj falsifikatora.
Rokmor je izjavio i da se nada da će metod koji je razvio sa kolegama postati “tehnički deo istorije umetnosti”.
(SEEcult.org)
