Angažovana ženska književnost
Proza Fride Filipović i Nadežde Tutunović od 30-ih do 50-ih godina 20. veka, jedan od slojeva nedovoljno vidljivog književnog nasleđa u srpskom/jugoslovenskom kulturnom kontekstu, tema je razgovora koji će 29. novembra biti održan u Centru za kulturnu dekontaminaciju u Beogradu, u okviru ciklusa “Angažovana ženska književnost”.
Zaborav dela Nadežde (Ilić) Tutunović donekle je očekivan zbog orijentacije ka popularnom, koje od druge polovine 20. veka trpi olaki prezir dominantne srpske književne kritike. S druge strane, uprkos činjenici da je Frida Filipović sve do smrti početkom 21. veka bila afirmisana kao prevoditeljka (prevodila dela Sartra, Liotara Bodrijara, Bašlara, Rikera, Deride), filmska scenaristkinja (Potraži Vandu Kos, 1957 i Gorke trave, 1967) i romansijerka (Gorke trave, 2000), njeno je ukupno delo nepoznato iole široj (čitalačkoj) publici.
Tema razgovora stoga i nije celina opusa tih autorki, niti problem njihove marginalizacije, već definisanje specifičnog književnog toka koji uspostavljaju njihove zbirke pripovedaka, i to samo u određenim, društveno izrazito markiranim trenucima objavljivanja.
Prema navodima autorke tog projekta Stanislave Barać, proza dveju autorki nastajala u periodu od 30-ih do 50-ih godina 20. veka predstavlja fenomen (dvostruko) angažovane ženske književnosti. Počev od prvih zbirki pripovedaka, u izdanju popularne edicije Naša knjiga Izdavačke knjižarnice Gece Kona (Tutunović, Beogradske priče, 1934. i Kroz ulice i duše, 1938; Filipović, Priče o ženi, 1937), autorke ispoljavaju jasan feministički i socijalni angažman, koji nastavljaju u vremenu posle Drugog svetskog rata novim zbirkama priča (Tutunović, Prepuna čaša, 1953, Beograd, Prosveta i Filipović, Do danas, 1956, Beograd, Prosveta).
Tematski kontinuitet njihove proze jedan je od simptoma kontinuiteta feminističkog i levičarskog / komunističkog / antifašističkog delovanja koji pokazuje da Drugi svetski rat i sve što je on doneo na globalnoj i jugoslovenskoj sceni nije bio (samo) prelom, raskid, diskontinuitet u društvenom životu i drušvenim procesima, već upravo suprotno: središte kontinuiteta određenih društvenih tokova i intelektualnih tradicija.
U razgovoru će učestvovati Žarka Svirčev, Jelena Milinković, Stanislava Barać i Tamara Krstić
(SEEcult.org)
