Preporuka za Slobodnu zonu
Filmski festival angažovanih filmova Slobodna zona nudi 7. novembra neke od najzanimljivijih naslova svog sedmog izdanja, uključujući premijeru dokumentarnog filma “Pismo ocu” Srđana Keče, koji će biti prikazan i na IDFA, te igrane filmove “Ko, ako ne mi?” nemačkog reditelja Andresa Fejla i “Sve ono što volim” Jaceka Borčuha i dugoočekivano delo Alme Harel “Bombaj Bič”. Program u Dvorani Kulturnog centra Beograda počinje reprizom filmova “Ružičasta banda” i “Black Power Mixtape”.
Filmski festival angažovanih filmova Slobodna zona nudi 7. novembra neke od najzanimljivijih naslova svog sedmog izdanja, uključujući premijeru dokumentarnog filma “Pismo ocu” Srđana Keče, koji će biti prikazan i na IDFA, te igrane filmove “Ko, ako ne mi?” nemačkog reditelja Andresa Fejla i “Sve ono što volim” Jaceka Borčuha i dugoočekivano delo Alme Harel “Bombaj Bič”.
Program u Dvorani Kulturnog centra Beograda počinje reprizom filmova “Ružičasta banda” i “Black Power Mixtape”.
“Ružičasta banda” je dokumentarno ostvarenje rediteljke Kim Longinoto, čiju okosnicu čini banda Gulabi, sa sedištem u indijskoj državi Utar Pradeš, gde zadrta tradicija nastavlja sa odobravanjem brakova između dece i navođenjem mladih žena na samoubistvo usled zlostavljanja od muževa i njihovih porodica. Banda Gulabi nastoji da pomogne ženama iz najnižih kasti, poznatih pod imenom Daliti ili nedodirljive.
Ženski članovi bande nameću svoje prisustvo nošenjem svetlo ružičastih sarija i oslanjaju se na tvrdnje Sampat Pal da “ne postoji veći autoritet od žene”.
“The Black Power Mixtape 1967-1975” je kompilacija dokumentarnog materijala o afro-američkoj zajednici u periodu od 1967. do 1975. godine - prikazi ljudi, društva i jedinstvenog stila života koji je inicirao promenu.
Priča oslikana blistavim, impresivnim i snažnim filmskim scenama, 30 godina zaboravljenim u švedskim arhivama, rediteljsko je delo Gorana Olsona, a u Beogradu ga je lično predstavio i producent zaslužan za realizaciju tog filma, Tobias Janson.
U glavnom terminu DKC-a u 19 časova je premijera novog ostvarenja mladog autora Srđana Keče iz Srbije, editelja Nacionalne filmske i televizijske škole iz Londona i jednog od osnivača Centra za dokumentarni film u Beogradu, koji je i vodio u periodu od 2005. do 2008. godine, a bio je i jedan od selektora Slobodne zone.
Keča je upravo nagrađen u Kotbusu za film “Miraž”, a u “Pismu ocu” dokumentarnističkim pristupom preispituje individualna odgovornost običnih ljudi zatečenih u vihoru rata.
Pokušavajući da razume način na koji je njegov otac izabrao da umre, reditelj otvara nekoliko kutija - sve što je za njim ostalo. Zaboravljene fotografije, pisma i kućni video snimci vraćaju film u Jugoslaviju 70-ih godina, kada su njegovi roditelji započeli vezu. Ali putovanje kroz godine koje su prošle, članove porodice, stare prijatelje i mesta, otkriva zaostale užase nedavnih ratova na Balkanu, koji i dalje razdvajaju ljude i porodice.
Keča će na Slobodnoj zoni i lično predstaviti film “Pismo ocu” razgovorom nakon projekcije, a to ostvarenje videće uskoro i publika prestižnog IDFA u Amsterdamu.
Publika Slobodne zone ima priliku u DKC-u da vidi i igrani film “Ko, ako ne mi?” Andresa Fejla.
Ranih 60-ih godina prošlog veka, Bernvard Vesper i njegova koleginica, studentkinja Gudrun Enslin, započinju strastvenu ljubav u zagušljivoj atmosferi provincijalne Zapadne Nemačke. Posvećeni moći pisane reči, Bernvard i Gudrun osnivaju izdavačku kuću čija je prva publikacija bila, paradoksalno po mnogima, kontroverzno staro delo Bernvardovog izopštenog oca, zloglasnog nacističkog autora. Nakon što se zbog Bernvardovih neverstava njihova burna veza umalo završila, oni počinju iznova preseljenjem u Zapadni Berlin 1964. Ujedinjujući snage sa levičarskim piscima i političkim aktivistima, oni postaju deo globalnog pokreta u ekspanziji: “Ko, ako ne mi? Kad, ako ne sad?”
U Domu omladine program počinje filmovima “Pevaj svoju pesmu” Suzan Roštok, “Naš rajski vrt” Manoa Kalila i “Mali maratonac” Geme Atvala, a u udarnim terminima nudi poljski igrani film “Sve ono što volim” i dugoočekivano delo Alme Harel “Bombaj Bič”.
“Sve ono što volim” je film o dečaku, njegovoj porodici i prijateljima, smeštena u 80-te godine prošlog veka. Film je posvećen dečačkom vremenu, odnosno dobu uoči ulaska u svet odraslih, vremenu punom “prvih puta” - prvog opijanja, prvog razočaranja, prve pobune, prve ljubavi…Vremenu koje je ispunjeno nadom i snovima.
Dokumentarac “Bombay Beach” rediteljke Alme Harel, ovogodišnji je dobitnik mnogih značajnih nagrada, uključujući Trajbeka festival, Filmski festival u Šefildu i Berlinale.
Atipičan i umetnički inovativan film donosi priču o tri junaka. Prvi od njih je Beni Periš, dečak kojem je dijagnostifikovan bipolarni poremećaj i čija napaćena duša i bujna mašta izazivaju kako patnju tako i radost njemu i njegovoj kompleksnoj ali brižnoj porodici. Drugi junak je Sidžej Tompson, crnac tinejdžer i ambiciozni fudbaler, koji je pronašao utočište u Bombaj Biču u nadi da će izbeći sudbinu svog rođaka koga je ubila banda adolescenata u Los Anđelesu. Treći je Red, stari borac, nekada radnik na naftnim poljima, koji živi u isparenjima viskija, dimu cigareta i nezadrživoj ljubavi prema životu. Zajedno čine triptih američkog zrelog doba u njegovim presudnim momentima, živeći na zemlji osujećenih prilika pokraj Salton mora.
Sedma Slobodna zona predstavlja do 9. novembra oko 40 angažovanih filmova o najaktuelnijim društvenim i političkim temama iz celog sveta.
Slobodna zona predstavlja i najveći i najvažniji švedski festival dokumentarnog filma, Tempo, a posebna programska linija posvećena je ženama i ženskim temama. Deo programa je i selekcija “Juniori selektori”.
Povodom 20 godina rada Fonda za otvoreno društvo u Srbiji, Slobodna zona prikazuje reviju filmova koje je podržala ta fondacija, među kojima su i “Vidimo se u čitulji” Janka Baljka, “Poludeli ljudi” Gorana Markovića i “Marble ass” Želimira Žilnika, koji su pritom i među najznačajnijim dokumentarnim filmovima u poslednje dve decenije u Srbiji.
Slobodna zona predstaviće i rad Balkanskog dokumentarnog centra, koji je raspisao novi konkurs za podršku dokumentaristima u regionu.
Na promotivnim materijalima Slobodne zone su radovi dvoje mladih autora, Milice Drakulić i Antoan Stefana Šojata, odabrani kao najbolji među više desetina radova srednjoškolaca širom Srbije, koji su poslali kreativan odgovor na temu “Sutra” - moto sedme Slobodne zone.
Kao i svake godine, Slobodna zona će dodeliti nagradu publike i otkupiti televizijska prava za nekoliko najboljih filmova sa festivala. Treći put za redom biće uručena i nagrada za publiku za najbolju filmsku kritiku jednog od prikazanih filmova.
Festival Slobodna zona, koji organizuje Kulturni centar Rex, podržali su Farmakom koncern i Fond za otvoreno društvo, a podršku su pružili i Rekonstrukcija Ženski fond, Ministarstvo kulture Srbije, Opština Stari grad i Francuski institut.
Karte je moguće nabaviti na biletarnicama DKC-a i DOB-a, po ceni od 200 dinara za premijerne, odnosno 150 za reprizne projekcije.
Sajt Slobodne zone je www.freezonebelgrade.org, a program se nalazi i Kalendaru Portala za kulturu jugoistočne Evrope SEEcult.org, odnosno OVDE
(SEEcult.org)
