Umetnost kao tautologija

Knjiga “Umetnost kao tautologija” Davora Džalta, u izdanju Instituta za filozofiju i društvenu istoriju i kuće Clio, biće predstavljena 23. marta u Parobrodu, a osim autora, o toj analizi fenomena samoreferencijalnosti u umetnosti 20. veka, govoriće i prof. emeritus Irina Subotić, uz moderiranje Zorana Hamovića, urednika i direktora kuće Clio.

“Umetnost kao tautologija”, kako je naveo recenzent dr Petar Bojanić, predstavlja analizu fenomena samoreferencijalnosti u umetnosti 20. veka, sa posebnim osvrtom na genezu pojma umetnika-autora, te ulogu umetnika (kao autora) u okviru pojedinih post/modernih umetničkih praksi. Fenomen samoreferencijalnosti i moguće načine shvatanja uloge i smisla umetnika za sam status umetnosti i umetničkih dela kao tautoloških propozicija, autor istražuje na primerima konceptualne umetnosti Džozefa Kosjuta i grupe Art & Language (Umetnost i jezik), minimalne umetnosti Donalda Džada, Roberta Morisa, Karla Andrea, Franka Stele, apstraktnog ekspresionizma Ad Rainharda, te umetnosti performansa (Gilbert & George, Jozef Bojs, Kit Arnat).

“Rad predstavlja fundamentalni doprinos razumevanju fenomena samoreferencijalnosti u umetnosti dvadesetog veka, kao i recepciji i adaptaciji analitičke filozofije u konceptualnoj umetničkoj praksi”, naveo je Bojanić.

Prema rečima Džalta, ideja, kao tautologija (i tautologija kao ideja), koja je trebalo da onemogući i obesmisli komercijalizaciju i funkcionisanje umetnosti kao robe, ispostavila se kao upravo podesna roba. “Idejama je moguće trgovati. Kao i tautologijama...”, naveo je Džalto povodom studije “Umetnost kao tautologija”.

Davor Džalto, rođen u Travniku 1980. godine, doktorirao je na istoriji moderne umetnosti na Univerzitetu u Frajburgu. Autor je više naučnih studija i eseja iz istorije i teorije umetnosti, pravoslavne ikonografije, političke ideologije, religijske filozofije i kulturologije. Umetnički deluje u medijima slikarstva, objekata i instalacija.

(SEEcult.org)