Preminula Radmila Andrić
Dramska umetnica Radmila Andrić, prvakinja Jugoslovenskog dramskog pozorišta, preminula je 20. novembra u Beogradu u 85. godini.
Komemoracija povodom smrti Radmile Andrić biće održana 28. novembra u podne u JDP-u, u kojem je bila član ansambla od 1965. godine. Sahrana je istog dana u 14.30 sati u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju, saopštilo je JDP.
Ministar kulture i informisanja Vladan Vukosavljević istakao je da je Radmila Andrić u zlatno doba posleratnog beogradskog teatra bila glumačka pojava najfinije izražajnosti, koja je iznosila složene i senzibilne ženske likove svetskog repertoara. Da je vrhunska i svestrana glumica potvrdila je antologijskom Lizom Dulitl u “Pigmalionu” Bernarda Šoa, čiji je raspon od nekultivisane devojke s periferije do mlade dame s perfektnim manirima izvodila sa suverenom lakoćom, naveo je Vukosavljević, izražavajući saučešće porodici, kolegama i poštovaocima umetnosti Radmile Andrić.
“Poslednje decenije provela je izvan scene, ali oni koji su je gledali pamtiće je trajno”, dodao je Vukosavljević, saopštilo je Ministarstvo kulture.
Rođena 17. jula 1934. godine u Beogradu, gde je diplomirala na Akademiji za pozorišnu umetnost, Radmila Andrić ostvarila je niz uloga u JDP-u, među kojima su najznačajnije Blanša u predstavi “Tramvaj zvani želja” (1973), Eliza Dulitl u “Pigmalionu” (1969), Džesika u “Prljavim rukama” (1966), Zoja u “Zojkinom stanu” (1982)...
Ostvarila je i niz uloga na scenama ostalih beogradskih pozorišta, u predstavama “Pogled s mosta” A. Milera, “Proces” F. Kafke, “Beton i svici” O. Daviča, “Andora” M. Friša, “Bogojavljenska noć” V. Šekspira, “Crnina priliči Elektri” J. O’Nila...
Stvaralaštvo Radmile Andrić posebno su obeležile uloge u duodramama “Gospođa Deli ima ljubavnika” (1969) Vilijama Henlija, u režiji Slavoljuba Stefanovića Ravasija, s Gojkom Šantićem, “Dogodine u isto vreme” (1978) Bernarda Slejda, u režiji Nikole Jevtića, s Miodragom Radovanovićem, “Noć i magla” (1988) Danila Kiša, u režiji Boška Dimitrijevića, sa Stojanom Dečermićem, kao i “Dragi moj lažljivče” (1961) Džeroma Kiltija, u režiji Milenka Maričića, s Mihajlom Viktorovićem - jednoj od najdugovačnijih predstava Ateljea 212 (odigrana je 210 puta, a poslednji put 1995).
Mnogobrojne uloge ostvarila je na radiju, kao i u televizijskim dramama “Dama s kamelijama” A. Dime, “Tanja” A. Arbuzova, “Meri Rouz” Dž. M. Barija, “Gospođa Deli ima ljubavnika” V. Henlija, “Jelena Gavanski” A. Tišme, “Na rubu pameti” M. Krleže...
U televizijskom filmu Bore Draškovića “Žene” tumačila je sve uloge – Rozu Luksemburg, Klaru Cetkin, Aleksandru Kolontaj, Nadeždu Mandeljštam, Lizu Turajevu, Mariju Kiri, Isidoru Sekulić, Simonu Vejl, Margaretu Jursenar i Anđelu Dejvis.
Za glumačka ostvarenja i celokupni doprinos pozorišnoj umetnosti, Radmila Andrić je dobila veliki broj nagrada, kao što su Oktobarska nagrada grada Beograda 1963. za ulogu Barbline u Andori Maksa Friša, Nagrada na festivalu Oktobarski dani u Sarajevu za ulogu Doris u predstavi Dogodine u isto vreme, Sedmojulska nagrada 1990, te posebno priznanje Vlade Srbije za vrhunski doprinos nacionalnoj kulturi (2008).
Zlatnu arenu na festivalu u Puli, Radmila Andrić osvojila je 1969, ulogom u filmu “Moja strana sveta” reditelja Vlatka Filipovića.
(SEEcult.org)
